مراسم سنتی مشعل گردانی هر ساله در شب های هشتم، نهم و دهم محرم الحرام توسط نجفی های مقیم قم برگزار می شود. مشعل های حمل شده در این مراسم نمادی از مشعل هایی هستند که خیمه گاه اباعبدالله الحسین(ع) را به آتش کشیدند و نواختن گسترده طبل ها نیز یادآور نواختن طبل در زمان حمله لشگر یزید به خیمه گاه و اهل حرم است که با صدای بلند نواختن طبل مانع از شنیده شدن صدای زنان و کودکان شوند.
با فرا رسیدن روز‌های منتهی به محرم، شهر یزد آرام‌آرام رنگ عزا به خود می‌گیرد. آیین دیرینه‌ی پوش‌کِشی، سنتی‌ست که در آن سقف خانه‌هایی که قرار است میزبان روضه باشند، با پارچه‌هایی با طرح و رنگ‌هایی مختلف – به نام پوش – پوشانده می‌شود؛ این نشانی از احترام، اندوه، و آمادگی برای سوگواری سیدالشهدا. همزمان با پوش‌کشی، دل‌ها نیز غبارروبی می‌شوند؛ خانه‌ها سیاه‌پوش می‌گردند و شمیم پاکی در هوای کوچه‌های یزد جاری‌ست. یزدی‌ها، از ده روز مانده به محرم، آرام‌آرام خانه را روضه‌خانه می‌کنند؛ تا دو روز پیش از محرم، همه‌چیز آماده شود برای روز‌های ماتم حسین!
همزمان با فرا رسیدن آخرین روز ماه صفر و در سالروز شهادت حضرت امام رضا (ع)، آیین سنتی و مذهبی علم واچینی در روستای ماشک آستانه اشرفیه برگزار شد. آیین علم واچینی بیش از ۲۰۰ سال در این روستا قدمت دارد و مردم هر سال در چنین روزی میزبان خیل کثیری از مشتاقان و عزاداران از سراسر استان گیلان و شهرستان هستند.
جمعی از بانوان محله نوغان مشهد طبق یک سنت هزار و ۲۴۲ ساله، همزمان با سالروز شهادت امام رضا (ع) با تشکیل هیات مذهبی تابوتی را به نماد حمل پیکر آن حضرت بر روی دستانشان تا حرم مطهر رضوی تشییع کردند.